Toen ik klein was, lazen mijn ouders elke dag voor het slapen een verhaaltje voor. Eén van mijn favoriete verhalen gaat over Rupsje Nooitgenoeg. Wat ik er leuk aan vond waren waarschijnlijk de plaatjes want ik heb geen idee was het nou eigenlijk over ging. Sommige van de boeken waar ik toen vaak om vroeg, hebben mijn ouders bewaard: verhaaltjes van Bert en Ernie of Archibald die niet van roze houdt.

Ik kan me nog goed herinneren dat mijn zusje en ik altijd ruzie maakten over wie er op het mooie kussen mocht slapen. Het kussen was zo mooi omdat er een gedicht van Annie M.G Schmidt op stond. Het gedicht ging over een mannetje dat ’s avonds de dromen uitdeelt. Van Annie M.G. Schmidt luisterden wij vaak liedjes. ‘De Koningin van Lombardije’ heette mijn favoriete CD. ‘Kindje kangoeroe’ en ‘De lapjeskat’ kan ik nog (bijna) meezingen als ik ze hoor. ‘Ze gooien elkaar met de lege dop, totdat hun moeders zeggen STOP STOP STOP.’  Van wie we alle CD’s hebben bewaard, is Dirk Scheele (en de liedjesband): ‘Ik ben een Spaanse danseres. Bij m’n eerste les was ik pas zes. En hoor ik de Spaanse gitaren, dan ben ik niet meer te bedaren…’

Op school werd weinig voorgelezen, vond ik. Wat ik mij herinner, zijn ‘Superjuffie’ en ‘Het internaat’ van Marjon Hoffman.

Zodra ik zelf kon lezen, koos ik vaak boeken met avonturen, zoals ‘De boomhut van … verdiepingen’, ‘Dummy de mummy’ of ‘Geronimo Stilton.’ In die laatste zaten soms ook bijzondere dingen, zoals kaartjes waar een geur van af kwam als je eraan krabde. Wat ik ook graag las, waren de pockets van Donald Duck. Die heb ik heel lang verzameld. (Op de rug van het boek stond een deel van een groter plaatje en de sport was natuurlijk om het plaatje compleet te hebben).

Ook toen ik in de onderbouw zat van het voortgezet onderwijs, las ik die nog graag. Dat werd steeds minder, mede doordat mevrouw Adema duidelijk maakte dat Donald Duck niet geschikt is/was voor mijn leeftijd. In de eerste klas las ik veel boeken van Carry Slee. Op een gegeven moment had ik het gevoel dat ik daar uit was gegroeid en stapte ik over op de boeken van Mirjam Mous. Zij schrijft spannende boeken met veel actie erin, bijvoorbeeld ‘Test.’  

Sinds lezen een opdracht is geworden, vind ik het minder leuk. Voor mij heeft dat de ervaring veranderd, doordat ik tijdens het lezen steeds moet denken aan de opdracht die eraan is gekoppeld. Ik lees natuurlijk nog wel, maar niet veel buiten de opdrachten om.  Dat komt ook doordat het me best veel energie kost. In combinatie met ‘rare fouten’ in mijn spelling en andere zaken die mijn ouders en docent opvielen, is onderzoek gedaan naar dyslexie. Daaruit bleek dat ik niet in aanmerking kom voor een verklaring, maar daar wel dichtbij in de buurt scoor.

Ik vind het lastig om te zeggen of ik veel of weinig lees. Mijn ouders zeggen dat ik weinig lees. Als ik mezelf vergelijk met mijn vrienden, dan ben ik gemiddeld. We lezen boeken als het moet, maar besteden meer tijd aan het lezen van artikelen en ondertitels. Omdat ik TTO doe en veel op internet in het Engels is, lees ik met grootste deel in het Engels. De afgelopen zomer heb ik een boek in het Engels gelezen, omdat het voor de e-reader niet in het Nederlands te koop was.

Ik merk dat ik nu steeds meer uit mezelf ga lezen. Ik heb bijvoorbeeld in de vakantie drie boeken gelezen en dat is een record. Wanneer ik een boek moet uitkiezen, kies ik vaak voor eentje met veel actie erin. Ik vind geschiedenis interessant dus als ik kan kiezen kies ik voor een boek dat speelt in een bepaalde periode in de geschiedenis. In film houd ik wel van een beetje romantiek hier en daar, maar bij boeken is het voor mij al snel te veel en te klef. Ik merk dat ik best veel aantrek van andermans mening want als een belangrijke krant zegt dat een boek goed is, geef ik het vaker een kans.